آبادی – مال گروهی از خانوارها.
آجیده = خرد شده، له شده
آخر زمون = آخر الزمان، قیامت
آخ و تف = آخ کشیدن و تف و لعنت فرستادن بر خود یا دیگری در مقام تاسف از هر اتفاق نامطلوبی
آخون = خرمن کوبی ، خرد کردن خرمن محصولات با چهارپا
آخه = آخر
آرویز ( آربیز ) = آرد بیز ، غربال ، الک
آرگ = کام دهن
آرمون = آرمان ، آرزو
آروم = آرام
آزا = آزاد
آزار زده = بیمار شده ، مبتلا به درد آزار
آزگار = پی در پی ، مدام
آسره = پهنا ، دامنه و سینه کش ارتفاعات جغرافیائی
آسمون = آسمان
آسک = آسیاب دستی ، دستاس
آسون = آسان
آسین = آستین
آسیو ( اَس یَو ، اَس اَو) = آسیاب آبی
آش واپالن = ظرفی که با آن آش را می پالایند ، شیره کش
آغُز = شیر زک
آغل = قاش
آفت = باران شدید ، طوفان
آک بند = نو ، فابریک
آلات ( مِن کُمَه) = جگر آلات ، محتویات
آلون = کوپه ی خرمن کوبیده شده
آلون بستن = به شکل آلون در آوردن و جمع آوری کوبیده ی شاخه های محصول زراعی در وسط جا خرمن
آل و گول = فریب دادن ، تظاهر به صداقت از روی فریبکاری
آمخته = آموخته ، عادت کرده
آنداس = آدامس ، جویدنی
آهنه = تیغ زدن گوی خشخاش فتیغ تریاک
آیَی = واژه ای برای هشدار یا بانگ دادن
آیَی آیَی = کلمه منادا به مفهوم نگاه کن ، برای تفهیم و حتی تهدید
الف
اَئنَی = و گرنه
ات جری = معاملات فیصله نیافته و غیر قطعی و در جریان
اَت عیال = اهل خانواده ، زن و فرزندان
اِتل مِتل = مثل و مانند
اَتل مَتل = نوعی بازی کودکانه
اَتی = کتک زدن به زبان کودکانه
اَتیم = یتیم
اَجار = مرتع پر علف ، علفزار
اُجاق کور = کسیکه صاحب فرزند نباشد یا از داشتن پسر محروم است
اُجاق کور کردن = کنایه از فرزندی که عدمش به ز وجودش است
اُجاق گاه = اجاق داشتن
اَجل بختی = تیر و تقدیر ، قضا و قدری
اَجواد = اعیان ، با اصل و نسب
اَحشام = گاو ، اسب ، الاغ ، حتی گله بز و گوسفند
اِحشوم = ایشوم ، آبادی
اِحفاظ = مراقبت ، محافظت
اَحوالی = احوالپرسی
حالی و ا َحوالی = احوالپرسی کردن
اَحوِِِردَه = پوشال سقف منازل ، در گذشته از بوته و شاخه ی درختچه هائی نظیر تمیس ( بنگرو) ، بوته ای بنام بادآورد و سرشاخه ی درختانی چون بلوط و بادام کوهی برای پوشش روی چوبهای سقف استفاده می شد که به آن ( اَحورده ) می گفتند
اُخت = عادت
اَخترون بخترون = از ما بهتران
اَخته = دامی که بیضه هایش را کشیده باشند
اَخسَک = نگاه و تبسم ناباورانه یا از روی تمسخر
اَدُووَه = ادویه
اَر = اگر
اَرَختُل = نوعی بازی
اَردَن = کوبیدن ، آرد کردن
اَرزَن = نوعی درختچه ی خاردار
ارزوون = ارزان
اٍرسی = کفش
اَرشِن = گز ، متر
ارَگ بَرَگ = دو جا گوئی ، دو بهم زنی
اَرن = جایگاه نمک دادن به دام را گویند
اِرنَکی = صفتی برای افراد مسخره که مورد دست انداختن دیگران قرار می گیرد
اَز باره = دوباره
از بَر = از حفظ
از خود = خودمانی دانستن
از خومون بهترون = از ما بهتران
از نو = دوباره
اُسا = استاد ، بنا
اَسپ = اسب
اسم و رسم = نام و نشان
اَسَن = حُسن در مقام منادا ، اَحسنت
اِشار ( هِشار ) = اشاره
اُشتُلُم = زور و ستم ، پرخاش و تندی ، انعام ، مشتلق ، دروغگو
اُشتَو ( اِشتاب ) = عجله ، شتاب
اَشخال = آشغال ، خاکروبه
اَشرفی = نوعی سکه دوره فتحعلیشاه قاجار که بر روی آن جمله ( السلطان والسلطان فتعلیشاه قاجار درج شده است
اِشکَسن = شکستن ، شکسته شدن
اِشکَفت = شکافی در کوه که چند نفر بتوانند در آن زندگی کنند ، غار
اِشکَهل ( اشکل ) = هر نوع صدای نامشخص
اِشکَنه = نوعی قلم فلزی که از آن برای شکستن هیزم استفاده می شود
اشکُون = شکست ، ورشکستگی
اِشناختن = شناختن
اِشنُفتَن = شنیدن ، از مصدر شنفتن
اصل کاری = حرف اصلی و مطلب مورد نظر
اِعراض کردن = ترسیدن ، ترس ناگهانی بر اثر وارد شدن شُک
اِعلان = اعلام
اَعنَو = سنگ آب
اَعیون = اعیان
اُفتاسن = مصدر فعل افتادن
اَفتو = آفتاب
اَفتو زَنون = شفق ، صبح دم
اَفتو زرد = تنگ غروب
اَفتووه = آفتابه
اُفتین = آستین
اُفور = بلا ، آفت ، مرض
اُفگو = بهتان
اَقَلَ کَم = لااقل ، حداقل ، دست کم
اِق و نِق = غرولند
اَقوون = اقوام
اکالی = اهالی ، در مقام پرسش ؟
اِکراه = دلخور
اَکَه اَکَه = کلمه استفهامی که موقع نمک دادن دامها برای تجمع آنها اداء می شود
اَگزاء = اجزاء ، مواد
اَگه = اگر
اَلاف = معطل
اَلانه = الان
اَلپَر = دستبرد ، چنگ انداختن برای به دست گرفتن هر چیزی ، رجوع به هلپر(هپرون)
اَلچر = موذی و خرابکار ، صفتی برای کودکان موذی و کنجکاو
اَلک بیز = نوعی آرد بیز با شبکه های ریز
اَلدَنگ = نا فهم
اَلَم شَنگه = داد و بیداد ، همهمه ، شلوغی
اَلو = فروزان ، مشتعل
آلونک = خرابه ، چهار دیواری موقت ، اقامتگاه نگهبان باغ یا مزرعه یا باغ
اُلوس = بز سفید رنگ
اَلّه = الله ، در موقع عصبانیت اداء می شود ، پناه به خدا بردن
اِله و بِله = اینطور و آنطور
اَمونتی = امانتی ، امانی
اَمبُر = آتش گیر ، انبر
اُمبلا = این دفعه ، اینبار ، یک بار دیگر
اُمشو = امشب
اَمون = امان
اَمون وَش نَدا = به او مهلت نداد
اِم یک = نوعی تفنگ
اُن بیدگار = هرچه قدر ، هر اندازه
اَنجال = اسباب و اثاثیه منزل
اَنجنادَن = جواندن ، مصدر فعل انجنیدن یا جویدن و لهیدن
اَنجیکه = نوعی درختچه شبیه انجیر ، انجیرک
اَنجه اَنجه = کوفته ، تکه تکه
اَند و بند = اندربند ، چهار ستون بدن ، اسکلت
اِنکه زدن = ناله و ناراحتی و نفس زدن بیمار
اَنَکی = مسخره
اَنگ = عیب و ایراد ، علامت و نشانه
اَنگُلَک = اَنگُل کردن
اَنگ اول = اول بار ، اول سر
اَو اَو = لفظی برای توقف و لنگ کردن گوسفند
اَو = آب
اُو بال = آن طرف
اُو بُردگی = آب بردگی ، آب برده
اَو پیت = تابیدن طناب دور بار یا کمر چارپا بوسیله چوب (چو پیت)
اَو توله = آب اسفناج(توله=علفی است بهاری که برگ پهنی دارد)
اُوچونو = آن طور ، به آن روش و شیوه
اُو دَس = آنطرف
اَو دُلون = آب دوغ جوشیده برای تهیه کشک
اَوُر = ابر
اُورو = آبراه
اُور و کُوار = ابر و غبار
اُوری- ایرِی = آنطرف و این طرف ، آنرو اینرو
اُوریز = محل ریزش آب
اُوریشُم = آویشن ، نوعی گیاه ذارویی
اوسار = افسار
اُوسَن = آبستن
اوسِن = افسون
اُوسَه = چنگال چوبی ، وسیله ای برای باد دادن خرمن کوبیده محصول
اُوسه انداختن = پرتاب کوپه ی خرمن بوسیله چنگک
اُوسُ = آنوقت ، بعدا
اُوشا = حصار آغل بوسیله خار و سر شاخه درختان ، محل نگهداری از گوسفندان
اُو شِلو کُن = کسی که آب را گِل کند، صفت افراد دو بهم زن
اُشنادَن = افشاندن ، پاشیدن
اوغون = محدوده ، تیر رس
اُقات تَلی = ناراحتی کردن ، بدخلقی کردن
اُو کُم = مرض استقساء ، زیاد آب خوردن و بد شدن احوال
اُو کُشته = نابود شدن گیاه از فرط آبیاری زیاد ، آب کشته شدن زمین
اَو کشی = آب کش کردن ظروف یا البسه ، نفوذ آب در زخم پوست یا در ریشه دندان
اُو کِردن = آب کردن ، فروختن
اُو گَردون = آب گردان ، ملاقه
اُوگه = آبگاه ، آبشخور
اول آخُر = همیشه ، مدام
اول تِیسُ = از ازل تا کنون ، همیشه ، تابحال
اَوَل عُمر = نوجوانی یا جوانی
اَولَه = آبله
اُونانیش = اشاره به چیزی ، آنجاست ببین ..
اَو وَرار = باتلاق ، آبخیز
اُو ره = ابزار و وسایل
اُه = لفظی که در موقع از دست دادن ناگهانی چیزی یا عصبانیت ادا می شود
اُو هره با = بسیار آبکی
آویاری = آبیاری
اَهرم = هر نوع موانع زیر زمینی مانند سنگ یا ریشه ی گیاهان که هنگام شخم گاو آهن به آن برخورد می کند
اَهرم زمین = عمق زمین
اَهل = اهلی ، رام
اَهلاذه = ( اعلاذه ) ، مخصوص ، جداگانه
اَهلیت = انسانیت ، ماهیت نیک
اَهنومه ( اَعنومه ) = بد ترکیبی و زشتی ، و در مثلی می آید( سِی اعنومه ی دو روزگار = برای ابد و همیشه )
اَهنومه روزگار = نمونه ، نماد و سمبل زشتی ها
اِی ( ئی ) = این ، صفت اشاره
ئیبال(ویبلال) = این طرف
اِیبَس = می بست ، سوم شخص مضارع اخباری
ایتَکه = می تکاند ، خالی می کند
اِیتِنگَنه ( ایوَر تنگه ، وَر تِنگِسَن ) = می پرد ، می رقصد ( در حال شادمانی )
ایتَوونه = پالایش می کند ، می پالاید ( توونَادن)
ایجایَنه = می جود ، از مصدر جَوِسَن
ایجُمنِه = می جمباند ، از مصدر جُمِسَن
ایچارنه = می چراند ، از مصدر چَردَن
ای چِنِه ( ئیچنه ) = این چیست ؟ این جاست
اِیچو = اینجا
ایچونو = اینطوری ، اینچنین ، این طرف یا به یک سمت
ایچهرَنه = می چلاند ، از چهرنادن
ایخَره = می خورد
اِیخِی = می خواهی ، از خواسن
ایدرگرده = در می گذرد(وارونه می شود)
ایدِرُنگَنا = آواز می خواند ، زمزمه می کرد ، هنگام خواندن کبک نیز گفته می شود ( ایدرُنگنادُم = می خواندم )
ایلَکه = می لرزد ، تکان می خورد ، از لَکِسَن
ایدُم = می دهم
ایرَوِه = می رود، از رهتن
ایرُهمِه = می رمبد ، خراب می شود ، از مصدر رُهمِسَن